Του Θύμιου Γεωργόπουλου
Λένε ότι «η Ιστορία εκδικείται όταν γράφεται από προσκυνημένους» και η φράση αυτή ταιριάζει γάντι στην επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο.
Μια ομολογουμένως ανορθόδοξη επίσκεψη καθώς οι γεμάτες αποσκευές με τα πανάκριβα δώρα της αποικίας είχαν φτάσει μέρες πριν από την άφιξη του τοποτηρητή της. Τα δώρα ανοίχτηκαν, ελέγχθηκαν, εκτιμήθηκαν ως απολύτως χρηστικά και μεγάλης αξίας και σε ανταπόδοση της ευγενικής του χειρονομίας είχε τη μεγάλη τιμή να παρακολουθήσει σιωπηλός αλλά ευτυχής –πρώτο τραπέζι πίστα– το 20άλεπτο πρόγραμμα με τις περίτεχνες πιρουέτες του Τραμπ-ολίνο.
«That’s all» που λένε και οι Αμερικανοί οικοδεσπότες και «χάρη μας κάνανε» που λένε και οι ιθαγενείς των μουσαφίρηδων. Μόνο που η εξωτερική πολιτική δεν ασκείται με φωτογραφίες (ακόμη και με στάσεις mirroring)˙ έτσι ασκείται μόνο η προπαγάνδα που είναι αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση και βρώση και καταπίνεται κατά προτίμηση αμάσητη.
Ποια κοινή συνέντευξη Τύπου που δεν πραγματοποιήθηκε; Ποια –έστω κεκαλυμμένη– αναφορά του πλανητάρχη στις παράλογες διεκδικήσεις του Ερντογάν που παραβιάζουν κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο και που δεν διανοήθηκε καν να κάνει ο υπεραντλατικός μας «προστάτης»;
Ποια ανταλλάγματα που θα έπρεπε να λάβουμε ως οι ακλόνητοι, αδιαπραγμάτευτοι και διαπρύσιοι οπαδοί των ΗΠΑ; Δεν θα αφήσει ο «petit Koulis» κάποιες τέτοιες λεπτομέρειες άνευ ουσίας να χαλάσουν την ωραία εικόνα που συνοδεύεται από την – προαποφασισμένη– ανάλογη διθυραμβική λεζάντα.
Όχι, δεν θα μπω στον πειρασμό να συγκρίνω την τωρινή με την αμέσως προηγούμενη (του Αλέξη Τσίπρα) επίσκεψη Ελληνα πρωθυπουργού στον πρόεδρο Τραμπ. Δεν χωράει σύγκριση, ακόμη και από τους πλέον εμπαθείς απέναντι στον τέως πρωθυπουργό. Είναι σαν να παρακολουθείς διαγωνισμό καρφωμάτων ανάμεσα στον Γιάννη Αντετοκούμπο και τον… πλέι μέικερ του Εσπερου Καλλιθέας.
Θα μπω όμως στον πειρασμό να συγκρίνω την επεισοδιακή επίσκεψη του «εχθρού» μας Ερντογάν στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2017 με την τωρινή επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη στον «φίλο» μας Τραμπ στην Ουάσινγκτον. Να θυμίσω τον κουρνιαχτό που σήκωσε τότε σύσσωμη η ΝΔ: Μας είπαν ότι «ήταν απολύτως απροετοίμαστη η επίσκεψη καθώς αμφισβήτησε ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάνης και ότι η επίσκεψη αποτέλεσε διπλωματικό ναυάγιο για τα ελληνικά δίκαια».
Είπαν ακόμη ότι «πάγωσαν ακούγοντας τον Τούρκο πρόεδρο να βάζει τη δική του ατζέντα, να ανοίγει όλα τα θέματα που θέλει η Τουρκία και μάλιστα επί ελληνικού εδάφους». Είπαν τέλος ότι «είναι ξεκάθαρο ότι ο Ερντογάν επέλεξε μια επιθετική τακτική από την πρώτη στιγμή προβάλλοντας όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις». Ακούστηκε και το εμετικό από τον Δ. Σταμάτη: «Πιστεύω περισσότερο τον Ερντογάν παρά τον Τσίπρα».
Αλήθεια, η ατζέντα των συνομιλιών (εκτός από τα προς συζήτηση ζητήματα) περιλαμβάνει και δεσμεύσεις επί των απόψεων που θα εκφράσει ο συνομιλητής μας; Πότε και πού έγινε κάτι ανάλογο; Απέκρυψαν βέβαια να πουν ότι τόσο στο προεδρικό μέγαρο όσο και στο Μέγαρο Μαξίμου ο «σουλτάνος» είχε λάβει πληρωμένες απαντήσεις, ενώ αμέσως μετά αναγκάστηκε δημόσια να παραδεχτεί ότι «η Τουρκία δεν έχει δικαιώματα επί της Ελλάδας, δεν της πέφτει λογαριασμός για τους Ελληνες πολίτες που ανήκουν στο μουσουλμανικό θρήσκευμα». Παραδέχτηκε για πρώτη φορά ότι «οι ομάδες των μουσουλμάνων στη Θράκη είναι τρεις, οι τουρκογενείς, οι Ρομά και οι Πομάκοι».
Μάλιστα δε στην κοινή συνέντευξη Τύπου (γιατί τότε πραγματοποιήθηκε κοινή συνέντευξη Τύπου) o μεν Τσίπρας δήλωσε ότι η Συνθήκη της Λωζάνης «αποτελεί θεμέλιο λίθο για τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας», ενώ ο Ερντογάν παραδέχτηκε ότι «δεν εποφθαλμιούμε την εδαφική ακεραιότητα καμιάς χώρας και καμιάς γείτονος χώρας».
Όλα αυτά έγιναν στο «ναυάγιο» της επίσκεψης στην Αθήνα του «εχθρού» Ερντογάν. Μπορεί κάποιος να μας ενημερώσει αν ακούστηκε έστω το όνομα Τουρκία ή Ερντογάν από τα χείλη του «φίλου» Τραμπ κατά την επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη;
Προσφέραμε (πριν από το ταξίδι) πρόσθετες διευκολύνσεις στους Αμερικανούς επί ελληνικού εδάφους, δηλώσαμε ότι θα αγοράσουμε τα F-35 και ακούσαμε για το Ιράν, το Ιράκ και τη «γελοία» παραπομπή του προέδρου σε δίκη. Δικαιούμαστε λοιπόν να επαναλάβουμε τα λόγια του Γάλλου ποιητή Ρομπέρ Σαμπατιέρ: «Υπάρχουν κάποιοι χειρότεροι από τους ανίκανους: είναι αυτοί που είναι ικανοί για όλα».
*Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
Documento
